lange stilte, maar niet stilgezeten

Stressende zomer en najaar  door de vele opeenvolgende aktiviteiten, waarvoor wij ons geëngageerd hebben : mijn laatste verkiezingscampagne ( onafgebroken sinds 1988), naschoolse opvang bij 1 meisje, huiswerkbegeleiding Somalisch meisje, verder begeleiden van het gezin, de buddwerkingen in gemeente en stad, de opstart van een vzw voor weeskinderen in Indonesië, met alle mogelijke fondsenwervingen.
Januari is nu zo'n beetje een rustiger maand en moet ik het nu bekopen, dat ik het even wat drukker had ?
Ik ben sinds de laatste maanden achteruit gegaan, veel achteruit gegaan ! Mijn mobiliteit is in die mate erg geworden, dat ik me binnenshuis weer met krukken, wandelstok moet behelpen. Ik val zonder reden, al stilstaand ... gewoon mijn voet, die zo verzwakt is, dat die gewoon omvalt .

Ik kan niet meer buiten zonder mijn rollator , zelfs me vasthouden aan bijv. de winkelkar  is al geen optie meer

Gelukkig dat ik niet het complex heb, dat dit enkel voor "heel" oude mensen is, zoals mijn vader ! Met zijn 92 jaar heeft hij zich nu ook een rollator aangeschaft en nog zei hij dat dit voor "oude mensen" is !
Zo zie je maar : je bent zo jong , als je je voelt ... alleen : het lichaam heeft dat niet altijd zo goed begrepen !